Free Hug €1,-
Dat stond er echt. Slaat natuurlijk nergens op.
Toch trapte ik erin en nog sneller dan een Scheveningse meeuw je maatjesharing weg kan grissen.
Maar de persoon die het bord vasthield was erg knap. En de tekst was heel knullig met een balpen op een groot vel geschreven, nauwelijks leesbaar. Zo keek ik er ook naar. Dus vroeg ze “Wil je een Free Hug?” en oeh wat rook ze lekker. Uiteraard antwoordde ik ‘Ja’, nog voordat de vriendin naast haar kon zeggen “Het kost een euro.”
Nu kon ik niet meer terug. Wilde ik ook niet echt, want ze was serieus aantrekkelijk en ik ben niet van steen.
Terwijl ik lachend naar kleingeld zocht begon ik hardop te klagen dat ik erin geluisd werd, niks is meer echt for Free vandaag de dag en trouwens, waar gaat die euro eigenlijk naartoe? De vriendin antwoordde dat het voor de ouderen in het verzorgingshuis was en paaide me met complimentjes over mijn leuke reactie. Ik trapte er niet in (lees: wel dus, volledig) en terwijl ik mijn euro aan de vriendin gaf deed ik mijn best zo boos mogelijk te kijken naar de Knappe en riep: “Zo, en nu hier met die knuffel verdorie!”
Ik kreeg en ontving deze vol overgave.
Vanaf nu heb ik altijd kleingeld bij me.