Vlak voor Kerst, logisch dat het in elke winkel druk is. Ik sta in de rij bij de Action geduldig voor me uit te staren. Plots valt mijn oog op een opvallende vrouw bij de inpaktafel naast de uitgang. Ze ziet er niet Nederlands uit, heeft echt heel groot haar en draagt veel te veel make up. Haar wenkbrauwen zijn zo dik aangezet dat ik ineens zin krijg in twee dropstengels.
In haar hand heeft ze een kassabon geklemd en een strak opgevouwen briefje van tien. Ze kijkt aarzelend naar de caissière maar binnen 2 seconden verandert haar hele houding en stapt ze kordaat op het meisje achter de kassa af. Haar luide stem wringt zich tussen het kassameisje en haar klant en in gebrekkig Engels roept ze dat de caissière haar zojuist te weinig geld terug gegeven heeft. Ze duwt het bonnetje onder de neus van de nietsvermoedende caissière.
Maar de vrouw heeft pech, ze krijgt geen geld en druipt mompelend af terwijl ze weer terugveert in de houding die ze had voordat ze haar smerige trucje uit ging voeren.
Het was natuurlijk niet al te moeilijk voor de caissière om de truc te doorzien. Al zie je honderden mensen per dag, iemand die geen Nederlands spreekt en zo’n opvallend uiterlijk heeft blijft lang genoeg in je geheugen hangen. Ze wist heus wel dat deze vrouw niet langs haar kassa geweest was.
Wat ook meehielp aan de ontmaskering was het feit dat het bewuste bonnetje niet van de Action was maar van de Bristol op de hoek.
Ik was altijd al fan van je verhaaltjes die je op FB plaatst, erg leuk dat je er nu op deze manier iets mee doet. Ik deel ook je liefde voor woorden, zoals je wellicht wel aan mijn blogs hebt gemerkt. Kijk al uit naar je volgende schrijfsel!!
Ik wist het al en nu nog meer; wat schrijf je leuk Dyonne! Hardop gegrinnikt, thanks!